Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Χρέος

Να είσαι καλα όπου κι αν είσαι . . . . μου λείπεις

Άψυχο σώμα τριγυρνάω με παράπονο
σαν έρθει ο μαύρος να ζητήσει τη ζωή μου
θα τον κοιτάξω και θα δείξω προς το μέρος σου
ορίστε πάρτην, ήταν άδικη μαζί μου.

'Ολοι χρωστάμε στη ζωή μας ένα θάνατο
και θα πληρώσουμε το τίμημα μια μέρα
μα εγώ το χρέος μου ξεπλήρωσα νωρίτερα
τα προδομένα σου φιλιά ήταν μια σφαίρα

Χίλιες φορές να με σκοτώνεις κάθε μέρα
μόνο ο χάρος θα την πάρει τη ζωή μου
μπορεί να σου 'ταξα το πρώτο το φιλί μου
το τελευταίο, δεν στο δίνω, κάνε πέρα!

Μα ούτε ο μαύρος δεν τη θέλει την καρδιά μου
είναι ψυχρή και δεν μπορεί να αγαπήσει
άχρηστη είναι, φίλε μου, γυρνάει και λέει
μπορεί μονάχα, τον εαυτό της, να μισήσει

Χίλιες φορές να με σκοτώνεις κάθε μέρα
μόνο ο χάρος θα την πάρει τη ζωή μου
μπορεί να σου 'ταξα το πρώτο το φιλί μου
το τελευταίο, δεν στο δίνω, κάνε πέρα!

14/09/2008 σαν χθές το θυμάμαι

Θα ήθελα να ακούσω αυτές τις λέξεις από κάποιον άνθρωπο, μόνο να τις γράψω κατάφερα, μόνο δάκρυα μου φέρνουν, λέξεις που σιγοτραγουδάει σε ένα άγνωστο ρυθμό η φαντασία μου, θα ήθελα όμως να ακούσω και τις δικές σου σκέψεις , να γευτώ το δικό σου δάκρυ, μα κυρίως να χαρώ με τη δική σου χαρά!

Κυριακή απόγευμα
κάπου στη Λαυρίου
μέσα στο αυτοκίνητο
χάδια και φιλιά

Κι όμως το ξημέρωμα
το σκληρό σου αντίο
Θεέ μου μου ξερίζωσε
για πάντα την καρδιά

Έφυγες απότομα
και μ' άφησες μονάχο
κι ένα δάκρυ κύλησε
στα μάτια μου μετά

Όμως εγώ δεν θέλω να ξεχάσω
Τα δυο σου μάτια αυτή την Κυριακή
κάνω τα πάντα για να ησυχάσω
Αχ να μη μ' έβρισκε εκείνο το πρωί

Όταν το τηλέφωνο
τώρα ποια χτυπά
και είσαι εσύ για να μου πεις
ξανά χρόνια πολλά

νεκρό αυτό, νεκρός κι εγώ
συγχώρα με καρδιά μου
δεν είμαι εκεί για να σου πω
πως είναι ποια αργά

Κι όμως ποτέ εγώ δεν θα ξεχάσω
Τα δυο σου μάτια αυτή την Κυριακή
έφυγα μόνος μου δίχως να ησυχάσω
Αχ και να ζούσα ξανά την Κυριακή