Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα αληθινό χαμόγελο

Πρόσφατα ο αδελφός ενός καλού μου φίλου έκανε ένα πανέμορφο αγοράκι. Είδα μια φωτογραφία του μικρού θαύματος πέντε ώρες μόλις αφού είχε έρθει στον κόσμο μας, αντίκρισα ένα χαμόγελο που σε κάνει να σαστίζεις, ένα χαμόγελο αληθινό, ένα χαμόγελο γεμάτο ειλικρίνεια. Ακόμα και σήμερα, μερικές μέρες μετά τη γέννησή του, όταν χαμογελάει σκέφτομαι ότι αυτός ο μικρός ανθρωπάκος δεν έχει γνωρίσει στη ζωή του πονηριά, δεν έχει γνωρίσει συμφέρον, δεν έχει κακία μέσα του, δεν ξέρει τι σημαίνει ψέμα, μόνο την αγάπη έχει γνωρίσει και έτσι όταν χαμογελάει το κάνει από καρδιάς, το θέλει, το νιώθει, το αισθάνεται, το πιστεύει!

Δεν θυμάμαι πότε χαμογέλασα τελευταία φορά αυθόρμητα, ίσως τώρα που σκέφτομαι τη φατσούλα του μικρού, είναι σχεδόν αδύνατο όταν μεγαλώσεις λίγο να χαρίσεις ένα αληθινό χαμόγελο, η ψυχή και τα συναισθήματα μολύνονται τη στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, τη στιγμή που αποκτάς λογική ενήλικα χάνεις τη δυνατότητα να είσαι γελαστός γιατί το θέλεις και όχι γιατί πρέπει.

Αν μπορούσα να κάνω σε όλους μας ένα δώρο, αυτό θα μας έδινα, ένα αληθινό χαμόγελο

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Παζάρια ΤΕΛΟΣ

Ζηλεύω κι εγώ τους δικούς μου, θέλω να φτιάξω ότι έφτιαξαν κι αυτοί, όχι τα σπίτια, όχι την περιουσία, μια οικογένεια, μια φωλιά για κάποιους ανθρώπους στο μέλλον, μια έμπνευση για κάποιες ψυχές να κάνουν το ίδιο, ίσως κάτι καλύτερο από μένα, να βελτιώσουν τα λάθη μου να καλύψουν τα κενά μου, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από μένα, θέλω να βοηθήσω να γεννηθούν ξανά άνθρωποι πάνω σε αυτή τη μικρή μπλε σφαίρα.

Κοίτα γύρω σου! Δες τις ανθρώπινες σκέψεις, θέλω, κάνω, ζητάω ... όλη μας η ζωή σε τροχιά γύρω από το ΕΓΩ, δεν είσαι σε super market δεν ψωνίζεις ανθρώπους από ράφι, δεν παραγγέλνεις συναισθήματα στο χρώμα που σου αρέσουν, τα χρήματα δεν αγοράζουν τα πάντα, η αγάπη και η υγεία όμως τα αγοράζει όλα, μη σε τρομάζει που μπορείς να αγαπήσεις το "λάθος άνθρωπο", γιαυτό είμαι εδώ για να σ' αγαπήσω!

Αυτά παθαίνεις αν δεν κοιμάσαι στην ώρα σου

Είπα δεν θα μεθύσω σήμερα, δεν θα κάνω δυσάρεστες σκέψεις, όμως με κορόιδεψα πάλι, γύρισες απρόσμενα και νόμιζα δεν θα με ενοχλήσει, όμως με ενόχλησε, μέθυσα με τις σκέψεις, ταξίδεψα σε ένα άλλο κόσμο, στον κόσμο που είμαστε παρέα, οι άμυνες μου με έσπρωξαν στο κενό, σε ένα κόσμο που δεν σε γνώρισα ποτέ.

Ταλαντεύομαι ανάμεσα σε δύο κόσμους... ζαλίζομαι περισσότερο από τότε που προσπαθούσα να θολώσω τη σκέψη σου με πολύχρωμα νερά.
Βλέπω όνειρα με τα μάτια ανοιχτά, μοιάζουν όλα τόσο αληθινά.

Παράξενα παιχνίδια που παίζει το μυαλό, τρέχει με την ταχύτητα του φωτός μέσα σε ένα ατελείωτο σκοτάδι! Δεν φτάνω πουθενά, δεν βλέπω τίποτα, αν ήμουν άλλος θα με ζήλευα, αν ήμουν άλλος δεν θα σε αγαπούσα, ούτε τότε, ούτε τώρα.

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Αυτοκριτική

Μου 'δωσες Μάνα το ποιο μεγάλο
δώρο και μ' έφερες μες στη ζωή
κι εγώ συνέχεια το σπαταλάω
λες κι είναι χρήμα χωρίς ψυχή

Πόνος δεν είναι να σε θλιμμένος
πόνος σημαίνει να μην μπορείς!
Έχεις τα πάντα κι εσύ γκρινιάζεις
και κάνεις σκέψεις χωρίς σπουδή

Δεν συγχωρούνται αυτά τα λάθη
ο χρόνος πάει μόνο μπροστά
και να θυμάσαι θα μετανιώσεις
που εσύ κοιτάς στα χαμηλά

Δεν σε λυπάμαι, είσαι τεμπέλης!
τα θέλεις όλα, όλα με μιας!
Ότι ξεκίνησες το καταστρέφεις
και δεν σου 'φτέξαν όσοι αγαπάς

Ζήσε στη τρύπα σου, ή τρέξε κρύψου
όσο κι αν τρέξεις, όπου κι αν πας
δεν θα σ' αφήσω να ηρεμήσεις
φωνές θ' ακούς, δεν θα μιλάς.

Χρήστο! Βαρέθηκα να σε νταντεύω
φύγε παράτα με μη μου μιλάς
όταν θα μάθεις να σε όπως πρέπει
ίσως να μάθεις και ν' αγαπάς

f(me)=null ?

Να με πάλι, δάσκαλε που δίδασκες...

Ας προσπαθήσουμε να ορίσουμε μια συνάρτηση (μη γραμμική)

Attributes:
Υγεία
Οικογένεια
Φίλοι
Γυναίκες
Δουλειά
Περιβάλλον

f(me)= null

Μέρος 3

Έφτασε η στιγμή, ευτυχώς όχι πολύ μετά, το χέρι να σε αφήσει ξανά να πέσεις, είναι ένα μάθημα που όσες φορές και αν το έχεις περάσει δεν είναι ποτέ εύκολο.

Χτυπάς, στεναχωριέσαι, ξενερώνεις, θυμώνεις, αναρωτιέσαι..... δεν έχει νόημα, δεν αλλάζει κάτι, πρέπει να το δεχτείς και να το ξεχάσεις.



Χρόνος, θαυματουργό φάρμακο, περνάει και τα ισοπεδώνει όλα, θλίψη, στεναχώρια, συναισθήματα, κι εσένα τον ίδιο, τίποτα δεν γλιτώνει. Είσαι καταδικασμένος να συνέρθεις.

Και τώρα; Τι κάνουμε; Θέλεις να φύγεις... θέλεις να αλλάξεις πορεία, δικαιολογίες αφεντικό, ψάχνεις απλά μια δικαιολογία να βγεις από το δύσκολο δρόμο, μείνε εκεί και συνέχισε αυτό που ξεκίνησες, κάποιοι άνθρωποι πόνταραν σε σένα, δεν έχεις δικαίωμα να τους απογοητεύσεις, μη δυσανασχετείς!

Αν δεν σου αρέσει να τρως σκατά, σταμάτα να τρως.

Η λύση είναι δουλειά, ξεκίνα να δουλεύεις, όχι σε 1 ώρα, τώρα. Μην προσπαθήσεις να μπεις στο μέρος 1 πάλι, όχι τόσο γρήγορα, να ξέρεις μετά το 1 το 2 είναι πιθανότερο, το 3 δεδομένο, μείνε εδώ, ηρέμησε, δούλεψε, εκμεταλεύσου δημιουργικά το χρόνο σου και άσε τα συναισθήματα σου να πεθάνουν. Σταμάτα να αγαπάς. Δούλεψε!

Δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε αδελφέ, δεν μπορείς να είσαι και στο 2 και στο 3, κάτσε εδώ που είσαι τώρα, για κάποιο λόγο εδώ έπρεπε να βρίσκεσαι.

Η ζωή είναι ένα παγωτό, είναι νόστιμο, φαίνεται ωραίο, όλοι το θέλουν, αν το θαυμάζεις και μιλάς γιαυτό πολύ θα λιώσει και θα πάει χαμένο, αν το φας θα το ευχαριστηθείς και θα τελειώσει, αποφάσισε αν θέλεις να μιλήσεις γιαυτό ή να το δοκιμάσεις, αυτό θα τελειώσει όπως και να χει...

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Μέρος 2

Σήμερα συνάντησα σε ένα τρένο ένα τύπο με χαμόγελο, ένα τύπο που δεν έκανε ερωτήσεις, ένα τύπο ευδιάθετο, αυτός ο τύπος χθες έκανε ερωτήσεις που δεν μπορούσε να απαντήσει.
Σήμερα χαμογελάει σαν το χαζό και δεν τον ενδιαφέρει τίποτα!

Τελικά όλα είναι στη στιγμή και παίζει ρόλο αν έχεις το χέρι που λέγαμε χθες...
Ξαφνικά ένας άνθρωπος με έκανε να θέλω να είμαι εδώ που το σύμπαν επέλεξε να με τοποθετήσει.

Μέρος 1

Είναι κάποιες στιγμές που δεν μπορώ να καταλαβω για ποιο λόγο υπάρχουμε, τι λόγο ύπαρξης έχουμε πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Που οφείλεται η συμπεριφορά μας και που τα θέλω μας; Γιατί είμαστε διαφορετικοί, γιατί μιλάμε διαφορετική γλώσσα; Ποιος μας έφερε εδώ;
Τι κανονίσει τις σκέψεις μας Για ποιο λόγο ακόμα γράφω τώρα;
Θέλω και είμαι εδώ η απλά έτυχε; Μη μου πεις ότι έτυχε γιατί θα σε ρωτήσω τι είναι τύχη.

Και κάτι άλλο που μας απασχολεί όλους μας, ο χρόνος. Γιατί μας απασχολεί; Επειδή περνάει γρήγορα; Περνάει άραγε; Η όλα είναι μια ιδέα;
Νομίζω ότι υπάρχει, αλλά με ενοχλεί η ύπαρξη του. Όχι διότι περνάει όμως, ούτε γιατί δεν ξέρω τι τον δημιουργησε, ποια αρωστημενη σύμβαση και λογική τον επέβαλε. Αυτά είναι λεπτομερειες. Με ενοχλεί που δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι καταδικασμένος να ζω με δευτερόλεπτα τη στιγμή που ο πλανήτης που τοποθετήθηκα από το σύμπαν ζει με εκατομυρια χρόνια και τα στοιχιόδη σωματια που μας αποτελούν όλους ζουν για απειροελαχιστο χρόνο.

Τι σημαίνει ζω;
Νομίζω ότι ζω σημαίνει να έχω ενα αγαπημένο τραγούδι, ενα φαγητό να μου αρέσει, μια μυρωδιά να μου αρέσει, ένα χρώματα που με κάνει να αισθάνομαι όμορφα, ένα χέρι που το κρατάω και νιώθω ασφάλεια...
Ποιες είναι οι πεντε αισθήσεις Ένωση αστρου όμως; Ποιες ενός κουαρκ. Τα κουαρκ δεν Ειναι μόνα τους, Εσυ γιατί είσαι;