Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Μεθυσμένες αγάπες

Είμαι ένοχος καρδιά μου, σε κρατάω στη ζωή
όταν κάθε χτύπημά σου είναι μοναχά γι αυτή.
Με ουίσκι προσπαθούσα να καλύψω το κενό
δεν αντέχω να κρατάω, μέσα μου το σ' αγαπώ!

Κάθε βράδυ τα σφηνάκια μου τα πίνω
μες στα κομμάτια μου σε σκέφτομαι ξανά
είναι αρρώστια την αγάπη μου να πνίγω
δεν το αντέχω, πάλι απόψε ξέσπασα

Τώρα έφυγε η νύχτα κι έχω πιάσει πάλι πάτο
τα μπουκάλια δε μιλάνε, μ' έχει πάρει από κάτω
μπήκα μέσα στ' άδειο σπίτι είδα πλάι μου εσένα
άναψα ένα τσιγάρο και τραγούδησα για σένα

Κάθε βράδυ τα σφηνάκια μου τα πίνω
μες στα κομμάτια μου σε σκέφτομαι ξανά
είναι αρρώστια την αγάπη μου να πνίγω
δεν το αντέχω, πάλι απόψε ξέσπασα

4 σχόλια:

Ιδιοσυχνότητα είπε...

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος
από το να θυμάται κανείς στην δυστυχία του
μέρες ευτυχίας" (Δάντης)

Ιδιοσυχνότητα είπε...

Δοκίμασε να θυμιθείς τις μέρες ευτυχίας
μέσα στη δυστιχία σου μαζί αλκοόλ
εκεί να δεις γλέντια

Γιώργος είπε...

Καλησπέρα καλέ μου φίλε... Διάλεξα αυτό το στιχάκι σου για να το φιλοξενήσω στο blog μου...

http://stixo-mythia.blogspot.com/2011/03/blog-post_24.html

Σ' ευχαριστώ πολύ...

(Α, επειδή αγνοώ το όνομά σου το έκενα ανάρτηση με το όνομά του ιστολογίου σου... Το αλλάζουμε όποτε θέλεις...)

Ιδιοσυχνότητα είπε...

Καλησπέρα φίλε Γιώργο. Με λένε Χρήστο αλλά και το Ιδιοσυχνότητα μια χαρά είναι :)