Θα τα κλείσει σε λίγους μήνες μου είπε τα 62 του χρόνια, οπότε και θα σταματήσει να εργάζεται. Να είναι καλά ο άνθρωπος και να ζήσει να χαρεί τους κόπους του.
Δεν ήταν πάντα ταξιτζής, παλιότερα είχε κοσμηματοπωλείο, αλλά δυστυχώς τον κλέψανε μια μέρα και του πήραν ότι είχε και δεν είχε μέσα στο μαγαζί, 100 εκατομμύρια δραχμούλες ζημιά. Και μόνο στο νούμερο κόμπιασα. Προκειμένου να ξεπληρώσει όσους χρωστούσε, ότι περιουσία είχε κάνει μέχρι τότε την ξεπούλησε. Δεν φαινόταν όμως στεναχωρημένος όσο διηγούταν την ιστορία και μου έκανε τρομερή εντύπωση.
Δεν είναι όμως αυτός ο ευγενικός άνθρωπος ο λόγος που γράφω σήμερα, ο λόγος είναι ο μπάρμπα Γιώργος, κάποιος γεράκος που γνώριζε ο αγαπητός ταξιτζής, του οποίου το όνομα δε ρώτησα. Ας τον λέμε Θανάση από εδώ και πέρα όμως για να μην τον αποκαλούμε συνέχεια ταξιτζή.
Έλεγε λοιπόν ο μπάρμπα Γιώργος στο Θανάση, που ήταν κατά πολύ μικρότερος του.
"Πάμε μια βόλτα στο νεκροταφείο;"
Ο Θανάσης μη μπορώντας να του χαλάσει χατίρι πήγαινε που και που για παρέα μαζί του. Ο μπάρμπα Γιώργης κοιτούσε τότε το Θανάση και του έλεγε.
"Τους βλέπεις όλους αυτούς;"
Απορημένος ο Θανάσης ρώτησε, ποιους; Φαντάσματα βλέπει θα σκέφτηκε.
"Όλους αυτούς, εδώ!" Και έδειξε στο χώμα.
"Αν μπορούσες να τους πάρεις όλους έναν έναν από το χέρι τώρα και να τους μιλήσεις, ρώτησε τους τι κάνανε όταν πεθάναν"
"Τι κάνανε μπάρμπα Γιώργο;" Ρώτησε ο Θανάσης.
"Όλοι τους προτού πεθάνουν αφήσανε μια δουλειά στη μέση" είπε κουνώντας το κεφάλι του
"Οι δουλειές δεν τελειώνουν, εμείς τελειώνουμε"
Μετά από λίγο ο Θανάσης και ο μπάρμπα Γιώργος έφυγαν. Ο Θανάσης ακόμα λέει την ιστορία του.
Σε αυτό το σημείο ο Θανάσης με συμβούλεψε ύστερα από όσα έχει πάθει στη ζωή του, με αφορμή την ιστορία με το μπάρμπα Γιώργη, "Ότι φτιάχνει με χρήματα να μη σε στεναχωρεί αν το χάσεις, αυτά που δεν φτιάχνονται με χρήματα να σε στενοχωρούν"
Ο Θανάσης είχε χάσει ένα παιδί, ο μπάρμπα Γιώργης σκοτώθηκε στα 92 του όταν τον πάτησε ένα αμάξι.
Ζήστε τη στιγμή, ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η τελευταία χαρά που θα πάρεις, μη την αφήσεις να πάει χαμένη.
Μουσικό χαλί...
6 σχόλια:
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο τάφο μας θα πάμε με δυο ρούχα και δυο σάβανα!
Αν αυτό υπάρχει στην άκρη του μυαλού μας, ίσως και να πάψουμε να σωρευουμε αγαθά και να δώσουμε λίγη περισσότερη σημασία στους ανθρώπους δίπλα μας και στη ζωή που φεύγει!
φιλιά
"Ότι φτιάχνει με χρήματα να μη σε στεναχωρεί αν το χάσεις, αυτά που δεν φτιάχνονται με χρήματα να σε στενοχωρούν"
Καλησπέρα
Εγώ κρατάν αυτό ….. πολύ σωστή πρόταση
@Coula
Συλλογή όμορφων στιγμών, ούτε αυτές τις παίρνεις μαζί σου αλλά τουλάχιστον είναι δικές σου για όσο ζεις και έχουν ανεκτίμητη αξία. Φιλιά και σε σένα.
@όνειρο
Η ευτυχία φτιάχνεται με τη βοήθεια του χρήματος όμως; Οι όμορφες στιγμές και αναμνήσεις αυξάνουν όσο αυξάνει το χρήμα ή είναι μια ψευδαίσθηση;
Ό,τι φτιάχνει με χρήματα να μη σε στεναχωρεί αν το χάσεις, αυτά που δεν φτιάχνονται με χρήματα να σε στενοχωρούν...
συμφωνώ κι εγώ.
χρόνια πολλά και καλές γιορτές :)
Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη!
Όλοι κάποια δουλειά αφήσανε στη μέση... Σωστός ο παππούλης.. Πότε θα καταλάβουμε άραγε ότι δουλεύουμε για να ζούμε και ποτέ το αντίθετο..;
Δημοσίευση σχολίου