Πέμπτο Στάδιο

Καλημερίζεις τη ζωή μ' ένα χαμόγελο
ακολουθεί ένα μικρό αθώο κλάμα
και δέκα άνθρωποι στέκονται επάνω σου
χαμογελούν και θα 'ναι δίπλα σου για πάντα

Αντιλαμβάνεσαι πως είσαι διαφορέτικος
κρύος ιδρώτας λούζει το αγνό κορμί σου
σκέφτεσαι άδικα και γίνεσαι απότομος
τα συναισθήματα παλεύουν κι η φωνή σου

Σαν ξεστομίσεις των ανθρώπων τα παράλογα
έρχεται η άρνηση και κόβει σαν λεπίδα
δεν είσαι άνθρωπος πιστεύεις κι είναι άδικο
γιατί είσαι ο ίδιος που μας γέμισες ελπίδα

Γύρω ξεσπάνε σε φωνές και η αγανάκτηση
απογοήτευση και τύψεις σε τρυπάνε
δεν το επέλεξε να ζεις στην απομόνωση
μα ούτε θέλησες κι όλοι να σ' αγαπάνε

Ας τα ζυγίσουμε να δούμε που πηγαίνουμε
κάτι θα γίνει κάποιος θα μας βοηθήσει
ίσος αν λέμε όλοι πάντα το αντίθετο
ίσος κι ο μάγος να έρθει να μας βοηθήσει

Όλος ο κόσμος το διαπραγματεύεται
μα η ζωή έχει άλλα αποφασίσει
δεν θα αλλάξουμε της μοίρας τα μελλούμενα
δεν θα γκρεμίσουμε ότι αυτή έχει φροντίσει

Τότε θα κλείσεις γύρω σου όλες τις πόρτες
τα μοιρολόγια θα γεμίσουν το κενό μας
και με κατάθλιψη μαζί θα πορευόμαστε
γιατί προδόθηκε το άστατο εγώ μας

Και σαν θα έρθει πάλι αύριο ξημέρωμα
κι ο ήλιος θα αρχίσει τα όμορφα παιχνίδια
όλος ο κόσμος θα φωνάξει χαμογέλασε!
δεν ήταν τίποτα, ήταν μόνο η αλήθεια

Πόσο καλύτερα πιστεύουν την ανάσα σου
τώρα που βγαίνει από μέσα μια πτυχή σου
σ' ευχαριστούν που όλα τα μοιράστηκες
θα πορευτούν τώρα κι αυτοί κι εγώ μαζί σου!