Μου 'δωσες Μάνα το ποιο μεγάλο
δώρο και μ' έφερες μες στη ζωή
κι εγώ συνέχεια το σπαταλάω
λες κι είναι χρήμα χωρίς ψυχή
Πόνος δεν είναι να σε θλιμμένος
πόνος σημαίνει να μην μπορείς!
Έχεις τα πάντα κι εσύ γκρινιάζεις
και κάνεις σκέψεις χωρίς σπουδή
Δεν συγχωρούνται αυτά τα λάθη
ο χρόνος πάει μόνο μπροστά
και να θυμάσαι θα μετανιώσεις
που εσύ κοιτάς στα χαμηλά
Δεν σε λυπάμαι, είσαι τεμπέλης!
τα θέλεις όλα, όλα με μιας!
Ότι ξεκίνησες το καταστρέφεις
και δεν σου 'φτέξαν όσοι αγαπάς
Ζήσε στη τρύπα σου, ή τρέξε κρύψου
όσο κι αν τρέξεις, όπου κι αν πας
δεν θα σ' αφήσω να ηρεμήσεις
φωνές θ' ακούς, δεν θα μιλάς.
Χρήστο! Βαρέθηκα να σε νταντεύω
φύγε παράτα με μη μου μιλάς
όταν θα μάθεις να σε όπως πρέπει
ίσως να μάθεις και ν' αγαπάς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Οργισμένη αγάπη; Ναι, η πιο επαναστατική μορφή του ενδιαφέροντος για τον άλλο. Όμως πόνος είναι η συνειδητοποίηση της έλλειψης. Ίσως ο Χρήστος να πονά επειδή νιώθει μισός.
Πανέμορφα ρεαλιστικό το ποίημα σου Ιδιοσυχνότητα, μου άρεσε πολύ. Πάλεψε με την ποίηση, αξίζει και το έχεις!!!
Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα σου λόγια. Η έλλειψη από μόνη της δεν πονάει, έχεις δίκιο, αυτό που πονάει είναι όταν την αντιληφθείς, όταν την αποδεχτείς όμως, δεν πονάει, σε έχει απλά σκοτώσει.
Συμφωνώ... η μη αποδοχή της είναι μία προσπάθεια για ζωή. Απεγνωσμένη ίσως, όμως προσπάθεια.
Καλημέρα Ιδιοσυχνότητα!! -)
Kαλημέρα και σε σένα Marianefeli
Δημοσίευση σχολίου