Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Παζάρια ΤΕΛΟΣ

Ζηλεύω κι εγώ τους δικούς μου, θέλω να φτιάξω ότι έφτιαξαν κι αυτοί, όχι τα σπίτια, όχι την περιουσία, μια οικογένεια, μια φωλιά για κάποιους ανθρώπους στο μέλλον, μια έμπνευση για κάποιες ψυχές να κάνουν το ίδιο, ίσως κάτι καλύτερο από μένα, να βελτιώσουν τα λάθη μου να καλύψουν τα κενά μου, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από μένα, θέλω να βοηθήσω να γεννηθούν ξανά άνθρωποι πάνω σε αυτή τη μικρή μπλε σφαίρα.

Κοίτα γύρω σου! Δες τις ανθρώπινες σκέψεις, θέλω, κάνω, ζητάω ... όλη μας η ζωή σε τροχιά γύρω από το ΕΓΩ, δεν είσαι σε super market δεν ψωνίζεις ανθρώπους από ράφι, δεν παραγγέλνεις συναισθήματα στο χρώμα που σου αρέσουν, τα χρήματα δεν αγοράζουν τα πάντα, η αγάπη και η υγεία όμως τα αγοράζει όλα, μη σε τρομάζει που μπορείς να αγαπήσεις το "λάθος άνθρωπο", γιαυτό είμαι εδώ για να σ' αγαπήσω!

5 σχόλια:

Maria είπε...

Η αγάπη, καλή ή κακή, είναι πάντα η καλή βροχή που μεγαλώνει τα πιο καλά φυτά μέσα μας!!

Η γραφή σου είναι υπέροχη!!!

Ιδιοσυχνότητα είπε...

Νομίζω ότι τσάμπα βρέχει, πάνω σε νεκρό χώμα οι ελπίδες μου να φυτρώσει κάτι λιγοστεύουν, μέχρι να δεις τον πρώτο βλαστό μη σταματάς, βρέξε, βρέξε και ας πλημμυρίσει ο τόπος όλος

Ανώνυμος είπε...

ΒΡΕΞΕ ΒΡΕΞΕ ΚΙ ΑΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕΙ ΟΟΟΛΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ/ΔΩΡΕΑΝ ΒΡΕΧΕΙ/

Leviathan είπε...

kai kala kaneis kai eisai edo!! pote de maresan ta pazaria... kalispera! :)

Ιδιοσυχνότητα είπε...

Θα απαντήσω με μια καλημέρα, που εύχομαι να μεταμορφωθεί σε καλησπέρα και να μετατραπεί σε καλό βράδυ στη συνέχεια, γιατί τώρα είδα το μήνυμά σου :)